مطالعه تنوع ژنتیکی برخی گونه های خانواده ی chrysopidae جمع آوری شده از بعضی مناطق در استانهای تهران و کرمانشاه با استفاده از نشانگرهای مولکولی

بالتوری ها تشکیل فوق راسته ای به نام neuropterida را می دهند که طبق آخرین طبقه بندی شامل سه راسته ی neuroptera، raphidioptera و megaloptera می باشند. بالتوری های سبز (green lacewings) از راسته ی neuroptera، بالا خانواده ی hemerobioidea و خانواده ی chrysopidae می باشند. این خانواده با داشتن سه زیر خانواده در حداقل 75 جنس و 1300 گونه، بزرگ ترین خانواده از این راسته می باشد. تعداد گونه های مختلف این خانواده که در ایران شناسایی شده است در حدود 32 گونه می باشد. لاروها دارای آرواره هایی قوی می باشند و اغلب شکارگرند، لاروهای خانوادهی chrysopidae بهعنوان عامل کنترل بیولوژیک نقش بسیار مهمی در کنترل آفات دارند. با توجه به اینکه کاربرد روشهای مولکولی در علم سیستماتیک کاری جدید میباشد و از دقت بسیار بالایی نیز در مقاسیه با طبقهبندی مورفولوژیکی برخوردار است و همچنین، با توجه به اینکه تا کنون هیچ مطالعهای در خصوص بررسی تنوع ژنتیکی بالتوریها در ایران منتشر نشدهاست، قطعا سئوالات بیشماری در زمینهی تنوع ژنتیکی این حشره وجود دارد که لازم است در یک مطالعهی جامع مورد بررسی قرار گیرد. به همین جهت اینجانب تحقیق خود را در این زمینه انجام دادهام و با استفاده از روشهای مولکولی تنوع ژنتیکی بعضی از گونههای بالتوریهای خانوادهی chrysopidae، که بهجهت استفاده در کنترل بیولوژیک در کل دنیا از اهمیت زیادی هم برخوردارند را در بعضی از مناطق استانهای تهران و کرمانشاه بررسی نمودهام. در این مطالعه، تنوع ژنتیکی 11 گونه؛ chrysoperla carnea، chrysoperla lucasina، chrysoperla sillemi، chrysoperla kolthoffi، chrysopa dubitants ، chrysopa pallens ، chrysopa viridana ، suarius nanus، dichochrysa prasina ، italochrysa vartianorum و anisochrysa amseli از این خانواده شامل 39 نمونه به وسیله ی 19 نشانگر rapd مورد بررسی قرار گرفت. گونه های مورد مطالعه در این تحقیق در ابتدا توسط صفات مورفولوژیک ارزیابی و طبقه بندی شدند. استخراج dna با استفاده از روش ctab انجام شد. در مجموع 133 باند توسط 19 آغازگر تصادفی تکثیر شدند که اندازه ی باندها بین bp 3500 -300 بود، از بین باندهای تولید شده، 126 بلند چندشکل بودند و میزان چندشکلی کل برابر با 7/94 درصد بود. کم ترین میزان چندشکلی مربوط به آغازگرهای opba ، opa20، poa18، poa11، poa3، poa2 به میزان 86/82 درصد بود. تشابه ژنتیکی از 19 درصد تا 59 درصد بین گونه ها متغیر بود. بیشترین شباهت بین گونه های anisochrysa amseli و italochrysa vartianorum به میزان 59% و کمترین تشابه بین گونه های chrysopa dubitants و chrysoperla kolthoffi به میزان 19% بود. ضریب کوفنتیک برابر با 912/0 بود و طبق دندروگرام حاصل از گروه بندی خوشه ای، گونه های مورد مطالعه در پنج گروه طبقه بندی شدند. گروه یک:chrysoperla carnea ،chrysoperla kolthoffi ، chrysoperla lucasina و chrysoperla sillemi. گروه دو: chrysopa viridana، chrysopa pallens و chrysopa dubitants. گروه سه: suarius nanus گروه چهار: italochrysa vartianorum و anisochrysa amseli. گروه پنج: dichochrysa prasina 9/0r ? نشان دهنده ی برازش خیلی خوب داده هاست و نتایج حاصل از تجزیه کلاستر rapd به گروه بندی مورفولوژیکی بسیار نزدیک می باشد. هم چنین تنوع ژنتیکی چهار گونه از جنس chrysoperla ، شامل 16 نمونه با 19 آغازگر تصادفی در دو استان تهران و کرمانشاه مورد بررسی قرار گرفت . تشابه ژنتیکی بین 62-27% متغیر بود، بیشترین شباهت مربوط به گونه های chrysoperla kolthoffi و chrysoperla sillemi از استان کرمانشاه و کمترین شباهت مربوط به گونه های chrysoperla lucasina جمع آوری شده از استان کرمانشاه و chrysoperla sillemi از استان تهران بود. طبق دندروگرام حاصل از گروه بندی خوشه ای، گونه های مورد مطالعه در چهار گروه طبقه بندی شدند: گروه یک شامل؛ گونه های chrysoperla carnea و chrysoperla kolthoffi جمع آوری شده از مناطق مختلف استان تهران گروه دو شامل؛ گونه های chrysoperla carnea و chrysoperla kolthoffi جمع آوری شده از مناطق مختلف استان تهران گروه سه شامل؛ گونه های chrysoperla sillemi و chrysoperla kolthoffi جمع آوری شده از مناطق مختلف استان کرمانشاه گروه چهارم؛ گونه های chrysoperla carnea و chrysoperla lucasina جمع آوری شده از مناطق مختلف استان کرمانشاه بود، که این نتایج با نتایج حاصل از تجزیه کلاستر کاملا مطابقت داشت.